اِقلیمِ اِقلیما

داشتم وبم رو مرور میکردم که رسیدم به این پست...

به اینجای مناجات شعبانیه که میرسم حال خوشی پیدا می‌کنم...

گاهی به سرم میزنه برگردم بلاگفا،یه وب بدون قالب رنگی رنگی داشته باشم و با اسم خودم بدون هیچ قضاوتی از لحظه‌های خاص زندگیم بنویسم...از لحظه‌هایی که شاید برای بقیه خاص نباشن ولی خودم وقتی میخونمشون یادم بیاد با چه حسی کلمه به کلمه ش رو نوشتم...

سلام اقلیمای عزیزم :)

روز جمعه بود ،حوالی ساعت چهار ...با اکراه آماده شدم که برم خونه‌ی مامانم و از اونجا با خواهرجان بریم واسه رای دادن...

مدتهاست حاجتی دارم که با وجود دعاهای فراوان به اون دست پیدا نمی‌کنم...

مرگ حقه و هر زمانی که خدا تعیین کنه ،همون لحظه باید ریق رحمت رو سر بکشیم...

دلم جاده‌‌‌ای می‌خواهد وسیع ،طولانی و بی انتها...